woensdag 21 september 2005

14-11-1947 Voorbij Malta - Port Said 16-11-1947

...alleen in een wit broekje op het poopdeck... (klik om te vergroten)
14-11-47 Voorbij Malta

[...]
Als een dief in eigen huis zit ik op het poopdek in alleen een wit broekje te schrijven. Goddelijk ! Vitaal en goedgemutst, zonnebril op, tas op de knieën en wachtend op 4 uur. Elke dag breken we er van 2 - 4 tussenuit om zon te drinken.
Na mijn vorige brief uit Algiers is het plotseling volgelopen tot 50 patienten op de zalen en nog 320 in de ruimen. Allemaal buikklachten en pokken (vacc.) Op 3 Nov. waren b.v. alle stoottroepers tegen pokken ingeënt en na 8 dg. begonnen al die dingen fel op te komen.
Ook was er een goedaardige voedselvergiftiging, zodat in no time alles onder zat. De hele nacht chloorkalk gestrooid (hoe zegende ik dat vat, wat 't laatst aan boord gehesen was). Feitelijk was het bestemd ter chlorering v. h. drinkwater waarvoor het dan ook wordt gebruikt. Wij maar niezen en 3 actieve dokters overal achterna gesjouwd en direct strenge vasten-diëten vastgesteld, na 1 1/2 dag 1 sneetje toast en suikerloze thee. Sulfa Guanidine enz. Ook Norit was zeer in trek. Ziekenrapporten draaien prima. In 't hosp. kun je van de vloer en gangen eten, w.c.'s en koper glimmen en M.P.V. [= M.P. Vellekoop] is in zijn nopjes. De jongens doen flink hun best en komen er nu zo langzamerhand in. Als ze 't werk maar zien ...! Fout is natuurlijk weer, dat de menu's voor off., onderoff. en soldaten zó verschillend zijn. Ook die stommiteit om 1, 2, of 7 dagen vóór inscheping nog in te enten, is nog niet over. Juist komt Brekelmans boven en zegt, dat er in Aden géén post van en aan boord komt, dus 't zal moeilijk worden. Misschien pas te Sabang.
Van de vaste staf wilden we gezamenlijk een telegram aan Binnenl. Strijdkr. sturen, maar de COT bepaalde, dat dit onderdeel te klein was (de lamzak).
Er waren er enkelen, die dachten, dat hij wat ten gunste was veranderd, maar uit ervaring zijn we van een koude kermis thuisgekomen. Zo heeft hij nu weer bepaald, dat het poop-dek alléén voor vaste staf is, zodat de bemanning hun eigen zonnedekje weer kwijt is.
[...]
't Is nu Zondagavond 16/11 en heerlijk rustig zit ik in de hut.
't Is nu pas 9 uur en 4 kameraden zitten te kaarten.
Er zijn veel patienten ontslagen en alles heb ik weer op de stuurboordzaal kunnen samentrekken, zodat het veel gemakkelijker werkt. Ik moet wel streng controleren, maar 't loopt gesmeerd... Je kent zo'n boot veel beter en je krijgt overal veel meer gedaan, dus je kunt alles behaaglijker maken.
Onze huttensteward komt ons regelmatig met boterkoek verwennen.
[ tekening stuk boterkoek ]
boterkoek - klik om te vergroten
Hij komt, als 't klaarstaat even naar 't Hospitaal om ons tewaarschuwen, haalt en brengt onze was, maakt de bedden op, enz.
Vandaag voor 't eerst limonade met ijs gemaakt. De dokters vonden 't net als de jongens heerlijk. Ik hoop dat ik uitkom, want ik kreeg een grote mandfles (25 L.) siroop voor een hele maand. Moeilijk hoor!

Na de Bittermeren en de berg Sinaï koersten we via de 12-Apostel-eilandjes naar Aden waar we buitengaats een hele dag bleven liggen. Nu kwam de lange oversteek naar Sumatra. We doodden de tijd met dek zwabberen, wapenles, spelletjes en het bijwonen van kerkdiensten. We kregen last van onlesbare  dorst. Lange rijen voor de limonade was het gevolg. (Bron: Bé Feldbrugge op http://www.veteranen-online.nl/indonesie/010.htm)

Vanmiddag kwamen we ± 1 uur in Port Said. Gelukkig hoefden we niet lang te wachten en waren we na een uurtje weer op gang.
Ik stond achterop en eerst werden dikke manillakabels ingehaald, daarna de staaldraadkabels. Ik zag hoe die kabel met rukken over de bolders sprong en ik schreeuwde tegen de bootsmaat "achteruit" en gelijk sprong hij achteruit, maar kreeg toch nog een opdonder van die kabel, wat gelukkkig goed afliep. Er zaten nu 2 slagen in en 't was een gokkie dat de kabel door 't oog van de boei zou schieten.
Vlak bij de boei sprong hij recht en toen moest nog de bakboordskabel naar binnen. De schroeven begonnen al te draaien en toen riep de bootsman (door de telefoon naar de brug) "laat de kar nog even stoppen" en direct stonden de schroeven stil. Toen de kabel niet meer in de schroef kon komen riep hij "achteruit is alles klaar" en prompt ging er door de machine telegraaf : pring - pring - pring --- halve kracht ! ! en de schroeven draaiden weer.

kabel schiet los - klik om te vergroten

Zo'n slipkabel zit dubbel vast en gewoon doorgestoken.

...Zo'n slipkabel zit dubbel vast en gewoon doorgestoken... - klik om te vergroten
als je nu die losse lus losgooit valt hij in zee en als de winch gaat draaien trek je alles door 't grote oog op de boei.
En nu ga 'k slapen en morgen vertellen wat er daarnet [zondagavond 16/11] gebeurd is.