30-12-1947 Varend langs Ceylon naar Colombo

        30-12-1947
        Varend langs
        Ceylon naar Colombo

Lievelingen van mij,
Annetje lief, vanmiddag om 3 uur kunnen we in Colombo zijn en juist werd omgeroepen, dat de regering postzegels (dus deviezen) beschikbaar heeft gesteld om vanuit Colombo te schrijven. Sympathiek! Het is dinsdagochtend en jij zal nu nog heerlijk onder de blauwe dekens liggen. Lieveling, hoe meer vrouwen ik zie, hoe meer ik van je houd (als dat mogelijk is.) Wat doen ze toch stuk voor stuk gek om een paar jonge (of oude) kerels naar ze te laten "kijken". Onze rust wordt in dat opzicht niet zó erg gestoord, want een smaldeel (smalbil) dat zich nogal opwindt, wordt zo nu en dan rustig opzij gezet, een ander (met veel praatjes) kwakte ik boven op de ijskast, en rust is er weer plenty. De dokters zijn aan onze kant.
        Wat heb ik genoten van jullie brieven. Je verslindt ze gewoonweg. En telkens heb ik de p... in als er een brief met alléén maar krantenknipsels komt, waarvoor ik overigens héél dankbaar ben. Juist dat éne briefje of tekeningetje van de kinderen doet het hem.
        Ja, en nou de boot. In Priok had ik al enkele malaria's maar tot nu toe lig ik doorlopend vol met "allerhande". De zaal marcheert goed. Bij de mariniers zijn 20 verplegers, die in het werkschema zijn opgenomen. 'k Heb soms wat moeite met die vrijgevochten bende om ze een w.c. of badkamer te laten schoonmaken ('t zijn meest allen sergeants, die in Indië zelfs geen schoen van zichzelf of een bord schoonmaakten), maar 'k vang ze meestal wel door zelf 't hardst te werken en zo terloops op te merken dat dat 't toch een pest is als dienstpl. uit je werk te worden gehaald. En de O.V.W.ers die zèlf zo graag willen dienen, alle respect!! enz. (Het zijn n.l. allemaal vrijwilligers).
Toch krijgt het me op den duur te pakken. Vandaag heb ik tenminste m'n dienst overgedragen en ben op de koffer gebleven. Spuitpoeperij en hoofdpijn. 't Is nu 6 uur, 's avonds, we liggen in de haven van Colombo en 'k voel me weer wat opkikkeren. Vasten is de beste remedy. Jammer, dat ik niet aan wal kan gaan, maar ik voel meer voor rust. Graag had ik nog wat thee voor je gekocht (Ceylon thee), maar 't zal wel over gaan. Ik ben zó benieuwd hoe het met de jongens is. Vooral Tijn! Hoe gaat 't nu met hem? Tijnepijn, je moet gauw beter zijn hoor jonkieponkie. En kleine Liezekind, hoe is 't met jou? Ook geen gekheid uithalen hoor.
        Wim en Ger, hoe was het Kerstfeest? Hier hebben we een grote boom, met kaarsen, vastgetimmerd op een bank (het was een tjemara [casuarina] met lange dennenaalden)
zó lang ->



Daarin engelenhaar en de heele zaal versierd met takjes watten, rood lint en nog veel meer. En 's avonds de kaarsjes aangestoken. Leuk hè? Vooor Vader was 't wel een erg drukke dag. Ik heb wel erg aan jullie moeten denken, aan die sterretjes, waarin de kaarsjes spiegelen. Annetje, wat hebben we het toch rijk, lieve, lieve meid!!
        Misschien bereikt deze brief je later dan die ik in Aden van plan ben te schrijven, want 12 uur vanmiddag sloot de post al maar ik lag te pitten en er was geen sprake dat er post weg zou gaan, en plotsklaps een telegram.
        Hoe was het Kerstfeest op de scholen, jongens? Kunnen jullie de versjes nog zingen als Vader thuiskomt.
Wie heeft die roode-kruiswagens getekend? Dat waren mooie wagens. En wat kan Wim al goed schrijven.
De r is erg moeilijk hé? Bij Omoe's brief zat een lijstje met allemaal r r r.
Die brief van Vijgeboom heb ik nog niet gelezen.
Gaat Gerrie ook al leren lezen...aap, noot, mies?
Tijn, deed het pijn, toen Liesje die vaas van de schoorsteen op je kop liet valler? Wat een aap van een meid hè?
Ze moest zeker met haar blote benen naar bed?


[tekening Tijn - Lies - vaas - buil]

Ans, 'k vind het zo knap dat je de lamp veranderd hebt.
Wat zal het afvallen als ik weer thuis ben. Dan komt er van al zulke karweitjes niets meer. Groter Handenbinder bestaat er niet. Als ik thuis ben heb ik gewoon geen moed om weer aan 't bankwerk te beginnen.
Meid, wat heb je toch een rare vent getrouwd. Ik wil alleen maar slapen en niets doen. Misschien ga 'k wel in de zwarte handel. 't Idee!! Deze keer breng ik totaal niets voor je mee. 'k Vind me zo ondankbaar. Eerst krijg ik met sinterklaas een heerlijk gezellig pakje. (die M gaf ik aan Mieke, die niet verloofd is en die letters hier niet ziet), van Moe kreeg ik ook zoiets. En dan dat leuke boek van Piet Bakker. Enig. 't Is finaal stuk gelezen (als 't thuis komt.) En dan met Kerstmis een boek van Herman de Man. Om te smullen. Niet het minst om de verpakking en die kerstboomsterren!! Kind wat laat je me deze reis toch dikwijls snotteren.
Maar 't gaat wel over als ik thuis ben.
Ik voel me puik en 't werk gaat best. Als de jongens en jij maar gezond zijn.
Die adresveranderingen heb ik tijdig opgekregen. Met veel zorg alles genoteerd hoor! (Woudenberg en Ben Poortman). Hoe is 't met Wim z'n wagen? Leve de N.S.B. – Hauzee, wat 'n tuig! Voor Thomasson vond 'k 't toch zo sneu, dat we 20 mijl uit de kust bleven. De mensen, die we daar opnamen waren finaal gaar. 's Morgens om 7 uur waren ze al op die open LST boot gestapt en 's middags 5 uur hadden we de laatsten aan boord.
Lieveling, heel veel liefs (morgen ouwe jaar), lange zoenen voor jou, de kinderen ook heel veel gezoend door     jouw Maart en
        jullie Vader.